Termin spotkania: Wtorki, 19.00 - Msza św i spotkanie modlitewne
Miejsce: kaplica DA "Węzeł"
opiekun wspólnoty: ks. Jarosław
e-mail kontaktowy: oaza.wezel@gmail.com

Założycielem Ruchu Światło - Życie był ks. Franciszek Blachnicki (1921 - 1987), kapłan diecezji katowickiej, profesor KULu. Wyświęcony w roku 1950, od roku 1961 na KUL-u, od 1981 r. za granicą - stan wojenny zastał go na Zachodzie, co uniemożliwiło powrót do kraju, osiadł w Carlsbergu w Niemczech, gdzie zmarł w 1987r. W latach 1967-1979 był Krajowym Duszpasterzem Służby Liturgicznej. Na wszystkich etapach i we wszystkich miejscach swej kapłańskiej posługi tworzył i rozwijał dzieło Oazy.

Początki Ruchu Światło - Życie sięgają roku 1954. Wówczas to ks. Blachnicki w Bibieli, wiosce położonej niedaleko Tarnowskich Gór poprowadził dwutygodniowe rekolekcje dla ministrantów. Prowadzono je inaczej niż tradycyjne rekolekcje dla ministrantów - były dłuższe, miały charakter przeżyciowy (a więc ich celem było nie tyle wysłuchanie nauk, co doświadczenie chrześcijańskiego stylu życia), uczestników podzielono na grupy prowadzone przez starszych rówieśników. Rekolekcje nazwano "Oazą Dzieci Bożych". Metoda wypracowana w Bibieli, rozwijana i udoskonalana w następnych latach (w 1955 roku rekolekcje przedłużono do 15 dni i każdy związano a tajemnicą różańca), stała się początkiem specyficznego stylu prowadzenia rekolekcji, wokół których ukształtował się późniejszy Ruch Światło - Życie. "Oaza" stała się nie tylko nazwą rekolekcji, ale i potocznym określeniem całego Ruchu. W kolejnych latach organizowano następne rekolekcje, stopniowo dla coraz szerszego grona. Ośrodkiem oazy stało się Krościenko nad Dunajcem. Ilość grup rekolekcyjnych stopniowo rosła, rozpoczęto prowadzenie rekolekcji dla kolejnych grup wiekowych i stanowych - kapłanów, studentów, sióstr zakonnych i katechetek, ponownie dzieci, rodzin.

Znakiem Ruchu Światło-Życie jest starochrześcijański symbol fos-zoe (gr. słowa światło i życie splecione literą omega, tworzące krzyż). Cel Ruchu Światło-Życie jest osiągany poprzez realizację programu formacyjnego. Każdy uczestnik Ruchu po ewangelizacji, prowadzącej do przyjęcia Jezusa Chrystusa jako swego Pana i Zbawiciela, uczestniczy w formacji w grupie uczniów Jezusa (deuterokatechumenat) a następnie we wspólnocie diakonijnej, podejmując konkretną służbę (diakonię) w Kościele i świecie. Ewangelizacja - katechumenat - diakonia, to trzy etapy drogi formacyjnej Ruchu Światło-Życie na wszystkich poziomach formacji.

Duchowość członków Ruchu Światło-Życie wyraża się w ciągłym pogłębianiu osobistej relacji do Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela. Jest to relacja miłości -całkowitego oddania się Jemu w wierze i posłuszeństwie na wzór Niepokalanej. Mocy do takiego osobowego oddania się udziela Duch Święty. On także jednoczy we wspólnocie żywego Kościoła, w którym każdy człowiek znajduje środowisko swojego wewnętrznego rozwoju oraz przyczynia się do wzrostu Kościoła zgodnie ze swym powołaniem.

Osobisty związek z Jezusem nawiązuje się i pogłębia przez stały kontakt ze Słowem Bożym, które staje się słowem życia dzięki codziennej modlitwie indywidualnej i wspólnej. Źródłem pełni życia chrześcijańskiego, a zarazem jego szczytem, jest liturgia, zwłaszcza eucharystyczna, pielęgnowana przez uczestników Ruchu w odnowionym posoborowym kształcie. Uczestnicy Ruchu dają świadectwo Jezusowi Chrystusowi słowem i życiem. Szczególną formą świadectwa jest Nowa Kultura, polegająca na uwalnianiu człowieka od wszystkiego, co poniża jego godność, oraz na rozwijaniu wartości osoby i wspólnoty we wszystkich dziedzinach życia. Nowa Kultura realizuje się także przez podjęcie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Szczytem życia osobowego jest zdolność do złożenia daru z siebie w akcie pięknej miłości - agape, której przykład dał Chrystus Sługa.